Detoks od smartfona w kategoriach eksperymentu. W jednej z włoskich szkół nauczyciel zdecydował się na przeprowadzenie doświadczenia i zaproponował uczniom tydzień bez smartfona. Taka akcja może sprawić, że część osób zreflektuje się czym jest uzależnienie i wyciągnie wnioski. Sama mam z tym problem, choć wydaje mi się, że aż tak mocno nie jestem do przywiązana do mojego smartfona, bo już zdarzało mi się go zapomnieć np. gdy szłam do pracy i wytrzymałam bez niego kilka godzin, bo też nie miałam innego wyjścia, he he. Ciekawe jest to, że kilka osób proponowało mi użyczenie swojego telefonu, gdybym chciała wysłać komuś wiadomość, jednak nie czułam takiej potrzeby. W końcu brak kontaktu, to nie jest tragedia, choć pewien dyskomfort odczuwałam.Nie ma zwyczaju brać go do łózka, czy łazienki, choć znam osoby, które nie rozstaja się z nim wcale.
Nie miałam i nie mam w zwyczaju iść ze smarfonem w ręku, a tym bardziej do nie go zaglądać co chwilę, jak to czynią inni. Czasem sięgam po niego, by sprawdzić która godzina, ale pisać sms-y - w życiu.
"Dziennik podkreśla, że od razu można było rozpoznać uczestników doświadczenia wśród wszystkich uczniów wychodzących ze szkoły. W przeciwieństwie do swych rówieśników nie szli nachyleni nad ekranem i nie pisali wiadomości.
Panika
– Nigdy nie zdawałam sobie sprawy z tego, że tak wszyscy wyglądają – powiedziała uczennica, która oddała swój telefon. Przyznała, że na początku była spanikowana. – Ale nie miałam też pojęcia, że mam tyle czasu do dyspozycji; uczę się i robię znacznie więcej rzeczy – dodała."
Nie da się ukryć, że smarfon jest pożeraczem czasu i zastępuje ludziom bezpośrednie kontakty, rozleniwia, powoduje niecierpliwość, gdy chwilowo jest bezczynny, a do tego wzbudza nerwowość.
Uważam, że dzieci powinny mieć z nim do czynienie jak najpóźniej, bo jednak w starszym wieku, już człowiek nie jest tak podatny na totalne uzależnienie.
Jak się przyjrzeć ulicy, to można zauważyć dokładnie taki obraz. Młodzież bez smarfona nie funkcjonuje. Siedzą z pochylonymi głowami w każdym dostępnym miejscu w grupach, czy osobno i jedyne co ich łączy to smartfon i koniecznie internet, bo bez tego życie jest puste. Nic nie jest ważniejsze i dopiero pojedynczy eksperyment, czy kara za złe zachowanie, gdy rodzic rekwiruje na chwilę telefon, pokazuje co to jest.
Bez telefonu nie da się funkcjonować, jest potrzebny, jednak bez przesady. Nie może być alternatywą w codziennych kontaktach, nie może zastąpić człowieka, choćby nie wiem ile fantastycznych funkcji by nie miał, a niestety jest tak, że ludzie wolą urządzenie i prześcigają się markami, możliwościami, kształtami i trendami.
